Στηρίζουμε κερδίζουμε!

Στην ομάδα μας υπάρχει κάτι που στις άλλες δεν υπάρχει. Ενας προπονητής, μιλάει με τη γλώσσα της ομάδας, την πονάει σαν να είναι η ομάδα δική του γιατί απλά, την νιώθει δική του.Αυτό δεν συναντιέται ούτε με τον Σούλη, ούτε με τον Φυντάνη, ούτε με τον Παντέλη, δεν το βρήκαμε με τον Τζαναβάρα και δεν μπορέσαμε να το μετουσιώσουμε στον Μάουρερ. Δεν είναι απλό, δεν είναι και σύνθετο. Όποιος φόρεσε την φανέλα και την έζησε, όποιος πολέμησε για να κερδίσει φορώντας αυτή την φανέλα, γνωρίζει καλά την ψυχολογία που έχει σήμερα αυτός ο προπονητής. Πολλές φορές, πολλοί από την εξέδρα δίνουμε μαθήματα υποκριτικής αλλά και προπονητικής συνάμα, αναγάγοντας τους εαυτούς μας σε μεγάλους προπονητές. Ρίχνουμε λοιπόν τα εξ αμάξης. Βρίζουμε, χυδαιολογούμε, αναφερόμαστε σε λάθη, στα λάθη, σε πιθανά λάθη κλαι σε προσδοκίες λαθών. Δεν γνωρίζουμε την πτυχή του κάθε προβλήματος, τις αντοχές των παικτών, την φυσική τους κατάσταση, την αφύσικη τακτική τους, τις τακτικές που εφαρμόζονται, τις τακτικές των αντιπάλων. Χωρίς να ξέρουμε μέχρι πού φτάνει ο παίκτηες, ρίχνουμε στον Καιάδα τον προπονητή με ...μπινελίκια υψίστης φιλολογικής αξίας και αναγνωρίζουμε αίφνης στους εαυτούς μας το κίνητρο της αγάπης για την ομάδα με τις βρισιές προς τον προπονητή! Ουδέποτε αναγνωρίζεται ελαφρυντικό ή δόση τακτικής. Όπως για παράδειγμα στον τελευταίο αγώνα που ακουγόταν με κοσμητικά προς τον προπονητή γιατί δεν χρησιμοποίησε από την αρχή τον Μαραγκουδάκη. Ουδείς αναγνώρισε το ελαφρυντικό πως ο Μάρκος προερχόταν από τραυματισμό και σχεδόν μισή και κουτσή εβδομάδα προετοιμασίας!

Τα ρίξαμε όμως, ετσι για την εκτόνωση και για το πείσμα.

Λέμε να γυρίσουμε σελίδα. Να δώσουμε την απαραίτητη πίστωση στον προπονητή αυτόν, αφού πέρυσι με τα πρώτα στραβά αποτελέσματα τον αντικαταστήσαμε από τον πλέον παγωμένο και ...ευθυνόφοβο που στο τέλος δεν μας έκανε καλό αλλά κακό- έστω κι αν και σ' αυτόν αναγνωρίζεται η εργασιομανία!

Ο επόμενος αγώνας είναι σημαδιακός και σημαντικός. Με ένα καλό χίλια έπονται. Κι όλοι θα ηρεμήσουμε...

ΥΓ1. Είναι αλήθεια πως φεύγουν ένας - ένας και ο τελευταίος θα κλείσει την πόρτα;

(Βαγγέεεελη! - Μπουμ...)

ΥΓ2. Πού είναι η αφίσα της Κακιάς Σκάλας; Μερικοί λένε πως ο ΜΚ τριγύριζε και την μ.αζευε. (Μετά τα όσα είπε κι έγραψε πάλι, η επιμονή να τον διαβάζετε και να γράφετε στο αντι-blog του, περοιγράφεται απλά ως μαζοχισμός...